Krepel plus cztery krążki z targu.

Cel porannego… skłamałam, przedpołudniowego, sobotniego wyjazdu na Farmer’s Market był jeden. Wysokokaloryczny krepel* obficie nadziany coconut custard.
Szybko przeszłam stoiska z przeróżnością starannie omijając te z płytami. Dochodząc do działu meblowego, postanowiłam sobie pofolgować i ulec muzycznemu uzależnieniu. Wszak to ostatnie stoisko, na którym leżała niewielka ilość płyt CD (trzy stosiki, na oko po 10 płyt), z merajakerejami czy inną, nieciekawą muzycznie ofertą.
Ryzyko zakupu czegokolwiek niewielkie. Niewielkie? Nothing to lose?
Eddie Money – „Nothing To Lose” z 1988 roku, Kiss – „Psycho-Circus” z 1998 oraz świetna, dwupłytowa składanka Time Life – „Sweet Soul Of The 70s”. To część większej całości (11CDs), którą od jesieni mam zamówioną w bibliotece i czekam, czekam, czekam… Kolejka oczekujących liczy 14 osób, płyty każdy może trzymać 3 tygodnie…
Każda z płyt po dolarze. Roztrwoniłam 4 dolary 10 centów.

* (śl.) pączek